کانکس مدرسه نیست!
تاریخ انتشار: ۲۱ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۹۵۸۸۰
سال‌هاست که مسئولان وعده‌های زیادی را برای حذف مدارس کانکسی در سراسر کشور می‌دهند، با وجود این، اما تعداد زیادی مدرسه از این جنس در کشور وجود دارد و جان دانش‌آموزان و معلمان را تهدید می‌کند. - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، مشق رنج کودکان مناطق محروم تمامی ندارد. آنها در کنار فقر مالی از فقر امکانات آموزشی هم رنج می‌برند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
توجیه ناکارآمدی!
تحصیل برخی از دانش‌آموزان مناطق محروم و روستایی در مدارس کانکسی یا حتی کپری و چادری سبب‌شده تا آنها سال تحصیلی خود را با مشقت فراوان پشت سر بگذارند و گاهی درگیر مشکلات و همچنین حوادثی شوند. ظهر یک‌شنبه بود که کانکس مدرسه در روستای «باغ‌یری» بر اثر تندباد واژگون و به مصدومیت پنج دانش‌آموز و یک معلم منجر شد. برخی از اهالی و شاهدان حادثه از متصل نبودن این کانکس به زمین خبر می‌دهند، اما این تنها کانکس مدرسه در مراغه نبوده و نیست، بنابراین نگرانی‌هایی از تکرار این حادثه ایجاد می‌شود و باید فکری برای آن شود.
حسین اکبریان، مدیر آموزش و پرورش مراغه علت بروز این حادثه را این گونه توصیف کرد: «متأسفانه کانکس روستای «باغ‌یری» توسط اهالی و با استفاده از جرثقیل یکی از دستگاه‌های اجرایی کمی جابه‌جا شده بود و همین موضوع می‌تواند در وقوع حادثه اثرگذار باشد.» او با بیان اینکه این کانکس حدود 9 سال قبل جاگذاری شد، افزود: «یکی از ساکنان مجاور مدرسه با این تصور که کانکس حدود یک متر در زمین متعلق به او قرار دارد، از راننده جرثقیل خواهش کرده‌بود تا آن را جابه‌جا کند. راننده جرثقیل هم بدون اخذ مجوز از آموزش و پرورش نسبت به جابهجایی این کانکس سه در چهار متر اقدام کرده‌بود و همین جابهجایی از یک سو و کوچک بودن ابعاد کانکس از سوی دیگر موجب شد تا این حادثه اتفاق بیفتد.»، اما از جابهجایی کانکس حدود یکسال می‌گذرد، بنابراین به نظر می‌رسد که این مقام مسئول سعی دارد تقصیر را بر گردن ساکنان مجاور مدرسه بیندازد و سهم خود را نادیده بگیرد، چراکه این کانکس حتی بعد از جابهجایی نیز می‌توانست به زمین متصل شود نه اینکه طی 9 سال جاگذاری‌اش یعنی چه قبل و چه بعد از جابهجایی، اقدامی برای ایمن‌سازی آن انجام نشود. به علاوه اینکه مدیر آموزش و پرورش مراغه در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفته که این شهرستان 18 مدرسه کانکسی دارد و حدود 14 مورد از آنها به محکم کاری و اتصال به زمین نیاز دارند. بنابراین این موضوع به وضوح ناکارآمدی مسئولان مربوطه را نشان می‌دهد و بدون شک آنها باید پاسخگوی این شرایط پیش آمده باشند. علی تقوی، بخشدار سراجوی مراغه نیز که همان روز در محل روستا حضور یافت، در رابطه با مدارس کانکسی این روستا گفت: «مدرسه 15 روستای این بخش کانکسی است و برخی دیگر از کانکس‌ها هم مشابه روستای «باغ‌یری» به زمین نصب نیست؛ بر همین اساس ایمنی این کانکس‌ها باید در اسرع وقت بررسی شود.»
روایت خانم معلم از حادثه
اما مریم شجاعی که معلم این مدرسه کانکسی است روایت دقیق و البته هولناکی را از حادثه پیش آمده و آنچه بر سر دانش‌آموزان و خودش آمده‌است، دارد. او در رابطه با اتفاق پیش آمده به «جوان» می‌گوید: «نه‌تن‌ها کانکس به زمین متصل نبود، بلکه روی ارتفاع هم قرار داشت. به همین دلیل وقتی تندباد آمد این کانکس واژگون شد. به گمانم اگر به منبع آب برخورد نکرده بود، تا جاده پایین‌دست سرازیر می‌شد و اتفاق بدتری رقم می‌خورد.» او ادامه داد: «بعد از حادثه شانس آوردیم و کانکس طوری واژگون شد که خداروشکر یکی از پنجره‌ها رو به آسمان بود و توانستم بچه‌ها را از پنجره به بیرون بفرستم.»
شاید این تنها زمانی بود که شجاعی خدا را شکر کرد که کانکس شش متری خالی از هرگونه امکانات بوده‌است، چراکه اگر دانش‌آموزان او مثل همه دانش‌آموزان دیگر میز و صندلی برای نوشتن داشتند، در این اتفاق ناگوار فاجعه تلخ‌تری رخ می‌داد، اما کلاس درس او فقط یک چهاردیواری شش متری بود با پنج دانش‌آموز، یک معلم و یک تخته، که آن هم به همت معلم روستا تهیه شده‌بود. همین باعث شد تا دانش‌آموزانی که در اوج محرومیت به دنبال دانش‌اندوزی بودند، صدمه جانی نبینند. هر چند که وحشت این اتفاق تا مدت‌ها می‌تواند روح آنها را آزار دهد. بدون شک کانکس خالی از امکانات که واژگونی آن، جان بچه‌ها را به خطر نینداخت، مزیت به حساب نمی‌آید و اگر دانش‌آموزان روستای مراغه یک کلاس واقعی داشتند، هیچ باد و طوفانی آنها را تهدید نمی‌کرد.
این خانم معلم که 12 سال بدون بیمه و بدون تبدیل وضعیت، اما با جان و دل، سر کلاس درس حاضر شده و به دانش‌آموزان درس داده‌است، حالا از مسئولان درخواستی دارد: «از مسئولان آموزش و پرورش می‌خواهم که به کانکس مدرسه‌ها و وضعیت نامطلوب معلمان توجه بیشتری داشته باشند و نگذارند اتفاقات اینچنینی برایمان رقم بخورد، 12 سال است که در این حرفه مشغول به کار هستم و به آن افتخار هم می‌کنم، اما هنوز تبدیل وضعیت نشدم و حالا هم این اتفاق برای من و دانش‌آموزانم افتاده است.»
یکبار دیگر: رخ‌نمایی بی‌عدالتی آموزشی
رؤیای افراد براساس موقعیت‌های جغرافیایی آنها ساخته می‌شود، ممکن است همین امروز پای صحبت دانش‌آموزان در کوچه پس‌کوچه‌های تهران بنشینید و آنها حرف از موبایل و تبلت گران‌قیمت بزنند، اما چند کیلومتر آن طرف‌تر رؤیای یک کودک می‌تواند چند خشت گلی باشد که برایش معنای سرپناهی امن تحت عنوان کلاس درس بدهد، سرپناهی که باد و طوفان نتواند آن را واژگون کند و حادثه‌ای به بار بیاورد. هر چند که همین کانکس غیرایمن برای عده‌ای دیگر که در چادر یا زیر برف و آفتاب تحصیل می‌کنند هم می‌تواند آرزو باشد. در واقع این آرزو‌ها کیلومتر به کیلومتر جنس‌شان با یکدیگر فرق می‌کند و به وضوح تفاوتی عمیق را نشان می‌دهد و معنایش تبعیض در تحصیل است، تبعیضی که قرار بود بساطش جمع شود، اما آنچه این روز‌ها جمع‌شده بساط درس‌است، نه بی‌عدالتی آموزشی. یکی از الزامات تحقق عدالت آموزشی، وجود مدارس و کلاس‌های درس استاندارد و با کیفیت است، اما یکی از چالش‌های آموزش در نقاط مختلف کشور به ویژه مناطق کم‌برخوردار و محروم، کمبود مدرسه و کلاس درس ایمن و استاندارد است، اما مگر این‌ها برای تمام کسانی که در وزارت آموزش و پرورش پست و مقام گرفتند، اهمیتی داشته و دارد؟
بساط مدارس کانکسی را جمع کنید
سال‌هاست که مسئولان وعده‌های زیادی را برای حذف مدارس کانکسی در سراسر کشور می‌دهند، با وجود این، اما تعداد زیادی مدرسه از این جنس در کشور وجود دارد و جان دانش‌آموزان و معلمان را تهدید می‌کند.
آبان ماه سال گذشته حمیدرضا خان‌محمدی، رئیس سازمان نوسازی و توسعه و تجهیز مدارس کشور اعلام کرده‌بود، از تعداد کل هزارو73 کانکسی که در برخی مناطق دانش‌آموزان در آن درس می‌خواندند، تاکنون 363 کانکس با 600 کلاس درس جایگزین شده و 710 کانکس باقیمانده که تا پایان سال مالی 1402 این تعداد نیز با اولویت کانکس‌های بالای 10 دانش‌آموز ساماندهی شوند. او ابراز امیدواری کرده‌بود تا پایان سال مالی 1402 کانکس‌های درس بالای 10 دانش‌آموز ساماندهی شود. به نظر می‌رسد که این مقام مسئول به قدری در انتشار آمار غرق شده‌است که فراموش کرده ایمن‌سازی مدارس کانکسی را نیز در دستور کار قرار دهد. متأسفانه همچنان تعداد زیادی از مدارس کانکسی روی زمین متصل نیست و به اصطلاح دانش‌آموزان روی هوا درس می‌خوانند، اما سؤال اصلی این است؛ تا چه زمانی باید منتظر بود و چند حادثه دیگر باید اتفاق بیفتد تا مدارس کانکسی، خشتی و سنگی غیراستاندارد در کشور به ویژه در روستا‌های دور افتاده و محروم که تعدادشان هم کم نیست، به طور کامل برچیده و حذف شود؟ این سؤالاتی است که کسی پاسخ آن را نمی‌داند و تا این لحظه مسئولان آموزش و پرورش نیز بدان پاسخ نداده‌اند.
منبع: جوان
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: مدرسه سازی آموزش و پرورش مدارس کانکسی کانکس مدرسه دانش آموزان دانش آموز زمین متصل کلاس درس کانکس ها جابه جا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۹۵۸۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برپایی کلاس درس دانش آموزان فلسطینی در چادرها
به گزارش قدس آنلاین، خبرگزاری قدس پرس با اعلام این خبر و انتشار تصاویری از دانش آموزان ابتدایی که در درون چادرها دروس خود را فرا می گیرند، نوشت: پس از گذشت هفت ماه از حملات مداوم رژیم اشغالگر اسرائیل علیه ساکنان نوار غزه با ابتکار جوانان شهر دیر البلح، دانش آموزان مقطع ابتدایی در زیر چادرها فصل تحصیلی خود را از سرگرفتند.
بر اساس این گزارش، دانش آموزان ابتدایی شهر دیرالبلح در زیر چادرهایی که به عنوان کلاس درس توسط گروهی از جوانان این شهر برپا شده است، درس می خوانند و فعالیت های آموزشی خود را دنبال می کنند.
پیشتر کارشناسان سازمان ملل متحد در گزارشی اعلام کرده بودند که ۸۰ درصد مدارس نوار غزه بر اثر تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به این منطقه تخریب شده است.
آنها در بیانیه‌ای اعلام کرده بودند که تخریب بیش از ۸۰ درصد مدارس غزه، پرسش‌هایی را در رابطه با نابودی عمدی مراکز آموزشی به منظور تخریب و نابودی همه جانبه سیستم آموزشی در فلسطین مطرح می‌کند.
این کارشناسان افزودند: تداوم حملات ظالمانه به زیرساخت‌های آموزشی نوار غزه تأثیر مخربی در درازمدت بر حقوق اولیه ساکنان این منطقه برای یادگیری دارد و نسلی از فلسطینی‌ها را در آینده از آموزش محروم می‌کند.
بر اساس این بیانیه، از آغاز تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به غزه، بیش از پنج هزار و ۴۷۹ دانش آموز، ۲۶۱ معلم و ۹۵ استاد دانشگاه شهید و بیش از هفت هزار و ۸۱۹ دانش آموز و ۷۵۶ معلم زخمی شده‌اند.
وزارت آموزش و پرورش فلسطین نیز با انتشار بیانیه ای اعلام کرده بود که ۲۸۶ مدرسه دولتی و ۶۵ مدرسه وابسته به آژانس امدادرسانی و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطین (آنروا) در نوار غزه، بمباران و تخریب شده اند که ۱۱۱ مورد از آنها دچار خسارت شدید شده‌اند و ۴۰ مدرسه نیز در کرانه باختری مورد حمله نظامیان اشغالگر و تخریب واقع شده است. همچنین از ۱۳۳ مدرسه دولتی نیز به عنوان سرپناه برای آوارگان نوار غزه استفاده شده است.
براساس گزارش این وزارتخانه، ۶۲۰ هزار دانش‌آموز فلسطینی در نوار غزه، همچنان از حضور در مدارس از ابتدای تجاوز به نوار غزه محروم هستند. این در حالی است که اکثر دانش آموزان با شرایط بهداشتی و روحی بسیار ناگواری مواجه هستند.
این خبر در حالی منتشر می شود که جنگ علیه نوار غزه تاکنون به شهادت ۳۴ هزار و ۴۸۸ نفر و زخمی شدن ۷۷ هزار و ۶۴۳ نفر منجر شده است.
منبع: خبرگزاری ایرنا
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند